Een nieuw hoofdstuk in hetzelfde boek

Féju ICT Groep is verkocht. De officiële overdracht is net achter de rug. We zijn razendbenieuwd hoe de heren er nu bijzitten. ‘Opgelucht’, zegt Albert Jakobsen (58) tijdens teams vanuit Spanje. ‘Ook melancholisch, Féju is tenslotte mijn kindje.’ Kersverse eigenaar Anton van Dam (39): ‘Het is spannend, maar ik heb er ongelooflijk veel zin in.’

‘Toen we in mei ons 20-jarig jubileum in het Koning Willem II stadion vierden en het nieuws omtrent de overdracht aan vierhonderd relaties verkondigden, dringt het nog niet goed tot je door’, vervolgt Albert. ‘Daarna regende het bedankjes en felicitaties en word je met de neus op de feiten gedrukt.’

Genieten

‘De aanleiding? Het is tijd om te genieten, samen met mijn vrouw Katinka. Onze dochters zijn het huis uit en maken het goed. Sinds twee jaar heb ik een stapje teruggedaan binnen het bedrijf en verblijf ik regelmatig in Spanje.’ Een andere reden is dat Anton, al elf jaar bij Féju, sinds 2013 adjunct-directeur en vorig jaar aangesteld tot directeur, aan Albert vroeg of hij aandelen van hem kon kopen. ‘Ik vertrouw hem’, zegt de voormalige eigenaar, ‘dus waarom zou ik hem die kans niet gunnen? Veel beter dan het bedrijf verkopen aan grote ICT huizen die veel zaken centraal geregeld hebben waardoor sommige van onze mensen overbodig zouden worden.’

Humor

Albert en Anton doorliepen het officiële overdrachtstraject met ieder een eigen adviseur. Deze keuze was geen kwestie van wantrouwen. ‘Alles moet gewoon kloppen’, reageert Albert. ‘Zo’n onderzoek kost geld, maar levert ook op. Bovendien eisen banken dat tegenwoordig.’ Anton merkt op: ‘Het is ook leerzaam geweest. De volgende keer zou ik het net zo doen.’ Hij geeft aan dat er binnen Féju niet veel zal veranderen. Féju blijft op de gevel staan en de club mensen blijft ook. Albert blijft voorlopig nog aan als directieadviseur. Voor hem is Féju zijn kindje, voor Anton een plek waar hij het al ruim tien jaar vreselijk naar zijn zin heeft. Familiair, laagdrempelig en vol humor. ‘De humor delen we’, grijnst Albert. Op mindere momenten gooiden we er vaak zwarte humor in. Zo van: als het niet lukt, kunnen we altijd nog gaan tuinieren!’

Maatje

Het respect over en weer is diep. Het vertrouwen eveneens. ‘Ik heb Anton nog nooit kunnen betrappen op een leugen’, laat Albert weten. ‘Mijn ouders leerden me al vroeg: wie leugens vertelt, moet ook veel onthouden. Anton heeft nu de leeftijd waarop ik met Féju begon. Trek nog twintig jaar door en we staan dan opnieuw in het Koning Willem II stadion te verkondigen wie het stokje overneemt. We hebben samen al veel meegemaakt. Anton was altijd mijn maatje.’ ‘Daadkrachtig zijn, niet aanmodderen en om hulp durven vragen, dat is Albert’, zegt Anton. ‘Albert is een echte relatieman. Zijn telefoonklapper staat vol. Een knap staaltje netwerk. Roep zijn naam en je krijgt veel gedaan.’ Dat de een Willem II- en de ander NAC- supporter is, heeft nooit tussen hen ingestaan. Dan moet je echt van betere huize komen. De twee zien de toekomst optimistisch tegemoet. Albert schuift ongetwijfeld nog eens aan bij het MT-overleg en Anton blijft zich gepassioneerd inzetten voor een nog leuker, efficiënter en beter Féju. Albert: ‘Wat ik Anton mee wil geven? Verlies je mensen niet uit het oog. Ondernemen doe je samen. Maar ook, verlies je portemonnee niet uit het oog. Trouwens, ik krijg ineens allerlei aanvragen en verzoeken nu ik de zaak heb verkocht. Van mensen die ervan hoorden en die ik niet eens ken.’

Knuffel

Anekdotes, we zijn er dol op. ‘We zaten bij De Swaen in Oisterwijk toen Anton over het kopen van aandelen begon’, vertelt Albert vermakelijk. ‘Ik zei: nee sorry. Zijn gezicht betrok nog net niet, haha. Daarna zei ik meteen: het is alles of niets. Ik had er echt niet aan moeten denken dit met meerdere partijen te doen. Geheid dat er altijd eentje bijzit die er heel anders in staat.’ Toen Anton vier jaar geleden ‘s-middags van zijn vriendin hoorde dat ze zwanger waren van hun eerste kind, gaf hij diezelfde avond nog een kwartaalmeeting aan alle collega’s van Féju. Na afloop deelde hij opgewonden het nieuws met Albert. ‘De warme knuffel die ik toen van hem kreeg, vergeet ik nooit meer’, aldus Anton. ‘Albert wist het eerder dan mijn familie en vrienden.’